Europe - The Final Countdown 30th Anniversary Show - Live at the Roundhouse [2017]

Europe to jeden z najklasyczniejszych przykładów zespołu, który jest więźniem sukcesu swojego najbardziej znanego numeru. The Final Countdown zna każdy fan rocka, a i większość słuchaczy innych muzycznych gatunków bez problemu rozpozna tyleż porywający co kiczowaty, klawiszowy motyw przewodni. Jakiś procent z pewnością skojarzy też ckliwą balladkę Carrie oraz dynamiczne Rock the Night. Dla 99% fanów rocka na tym wiedza o Europe się kończy. Szkoda, bo pomijając kilka innych naprawdę dobrych numerów z lat 80. i początku lat 90., Europe mają także sporo do zaoferowania teraz, kiedy na początku XXI wieku powrócili w klasycznym składzie po dekadzie ciszy. Ich ostatnia płyta – War of Kings wydana w 2015 roku – to według mnie ich najmocniejszy materiał, a poprzednia – Bag of Bones z roku 2012 – ustępuje jej tylko nieznacznie. Końcówka 2016 roku przyniosła europejską trasę Europe, podczas której grupa świętowała trzydziestolecie swojego najbardziej znanego albumu. Naturalnym krokiem była próba zagrania tej płyty w całości podczas koncertów. Równie naturalnym posunięciem byłoby wypełnienie reszty czasu na scenie zbiorem największych hitów, ale zespół na łatwiznę nie poszedł. Album The Final Countdown wypełnią drugą część koncertowego wydawnictwa zatytułowanego The Final Countdown 30th Anniversary Show – Live at the Roundhouse, zarejestrowanego w kultowej londyńskiej sali koncertowej. Część pierwszą w całości wypełniły utwory ze wspomnianej już płyty War of Kings. Kupując to wydawnictwo, otrzymujemy zatem niejako dwa oblicza Europe w jednym pakiecie – stare, doskonale znane, „ejtisowe” Europe z efektownymi solówkami, wielkimi przebojami i czasem nieco kiczowatymi klawiszami, oraz obecne, hardrockowe, oparte częściej na współbrzmieniu ciężkich gitar i organów Hammonda. Trudno traktować to jako pojedynek – w końcu to wciąż ten sam zespół, w dodatku w tym samym składzie. Raczej naturalne dopełnienie. W dodatku przeprowadzone w bardzo odważny sposób.

Pierwsza część być może ze względów historycznych nie wzbudza aż takich emocji, ale na pewno nie jest słabsza – a wszystko dzięki temu, że War of Kings to po prostu kapitalna płyta. Dobrze, że w końcu jest okazja usłyszeć w wersjach koncertowych utwory, których grupa na trasie promującej album po jego premierze nie grała. Dotyczy to przede wszystkim pięknego Angels (with Broken Hearts) – utworu należącego do absolutnej czołówki moich ulubionych kawałków Europe. Ale i reszta materiału świetnie się obroniła. Zmienili nieco kolejność utworów, bo zamiast od numeru tytułowego zaczęli od dynamicznego Hole in My Pocket, który niezwykle szybko rozgrzał publiczność. Świetnie brzmiał ciężki Rainbow Bridge czy potężny numer tytułowy, a obowiązkową dawkę efektownego, chwytliwego rocka zapewniły Days of Rock ’n’ Roll czy Children of the Mind. W dalszej części prezentacji tej płyty też nastąpiły pewne przetasowania w kolejności, ale koniec końców zagrali cały album, nawet z instrumentalnym Vasastan – hołdem dla Gary’ego Moore’a, który znalazł się tylko na limitowanej wersji płyty. Mało który zespół z takim stażem ma odwagę grać na żywo swoją całą nową (no, powiedzmy) płytę. Oczywiście to się zdarza – w ostatnich kilkunastu latach praktykowali to zarówno Iron Maiden jak i Uriah Heep (ze świetnym skutkiem) oraz, niestety, Dream Theater (z dużo gorszym). Ale nie oszukujmy się – zazwyczaj wygląda to tak, że weterani grają 3-4 nowe numery bezpośrednio po premierze, a już rok czy dwa lata później zostaje jeden, góra dwa. Tym większe brawa, choć jestem pewny, że znajdzie się masa narzekaczy, którzy woleliby po raz kolejny usłyszeć te same, nieco mniejsze niż The Final Countdown hity z innych płyt z lat 80.

Fani jednak z pewnością wyczekiwali przede wszystkim na część drugą, czyli wykonanie całości The Final Countdown – i tym razem już w płytowej kolejności. To oczywiście spowodowało małe komplikacje. Wiadomo, że koncerty Europe kończy największy przebój grupy – utwór tytułowy z obchodzącej trzydziestolecie płyty. Ale ten sam utwór płytę rozpoczyna. Na szczęście znalazło się wyjście z sytuacji. Oczywiście druga część koncertu faktycznie rozpoczęła się od pełnej wersji The Final Countdown, ale fragment końcowy tej kompozycji zabrzmiał też na sam koniec koncertu, spinając tę część klamrą i nie łamiąc wieloletniej tradycji. A skoro już o wielu latach mowa, to trzeba zaznaczyć, że kilka z tych numerów nie było od lat granych na żywo. Czasami nawet od lat trzydziestu. O ile The Final Countdown, Rock the Night czy Carrie – trzy wielkie przeboje rozpoczynające płytę – to punkt obowiązkowy każdego koncertu, a i czwarty singiel, Cherokee, to stały element występów Europe, o tyle takiego Love Chaser nie grali całe wieki. A wielka szkoda, bo to mój ulubiony numer na całej płycie i cieszę się, że w końcu mam okazję usłyszeć, jak brzmi wersja koncertowa. Przy okazji doskonale słychać także, że nie tylko Europe nie jest zespołem jednego przeboju, ale i poza hitami grupa ma sporo do zaoferowania także na tym samym albumie. The Final Countdown to płyta, na której słabszych momentów jest naprawdę bardzo niewiele. Jedynie Time Has Come i On the Loose nie wzbudzają we mnie większych emocji, natomiast cała reszta, także ta niesinglowa, to kapitalne połączenie dobrego rocka z niesłychaną melodyjnością i chwytliwością. Wersje na żywo to potwierdzają, tak w przypadku Love Chaser, jak i Ninja czy Heart of Stone. Zespół gra obecnie nieco ciężej, trochę niżej, a Joey Tempest na pewno nie jest w stanie i nawet nie próbuje wyciągać tego, co w 1986 roku. Wtedy miał 23 lata, obecnie to już weteran grubo po pięćdziesiątce, ale wie jak wykorzystywać to, co ma. A ma wciąż głosowo całkiem sporo – tu nie mam wątpliwości. Nie sili się na wysokie dźwięki, nie szaleje wokalnie, nie porywa się na partie, których pewnie już by nie udźwignął, ale wszystko zostało pomyślane tak, żeby mimo pewnych ustępstw całość brzmiała naturalnie i po prostu dobrze.

 

Nie podlega dyskusji, że muzycy Europe wciąż są w kapitalnej formie. Większość gwiazd rocka lat 80. dawno rzuciła muzykę albo występuje dla garstki osób, jadąc na nostalgii fanów. Skandynawowie natomiast wiedzą jak celebrować swoją przeszłość, ale jednocześnie dbają o teraźniejszość. A przy okazji mają łeb do marketingu. Pewnie na zakup całości The Final Countdown w wersji koncertowej skuszą się też jakieś osoby, które nie śledzą najnowszych dokonań grupy. Obok najbardziej znanego albumu formacji znajdą tu także całą ostatnią płytę w wersji live i być może przekonają się, że Europe to grupa, która wciąż ma sporo do powiedzenia i zaoferowania. The Final Countdown 30th Anniversary Show – Live at the Roundhouse to dobra przystawka przed nowym albumem studyjnym Europe, który ukaże się 20 października. Przystawka bardzo okazała.

1. Hole in My Pocket (5:23)

2. The Second Day (4:52)

3. Praise You (4:55)

4. Nothin to Ya (4:03)

5. California 405 (4:56)

6. Angels (with Broken Hearts) (5:24)

7. Days of Rock 'n' Roll (3:28)

8. Children of the Mind (4:28)

9. Rainbow Bridge (4:52)

10. Vasastan (4:01)

11. Light It Up (5:37)

12. War of Kings (4:45)

==

13. The Final Countdown (6:15)

14. Rock the Night (5:13)

15. Carrie (5:06)

16. Danger on the Track (3:42)

17. Ninja (4:19)

18. Cherokee (4:13)

19. Time Has Come (4:26)

20. Heart of Stone (3:50)

21. On the Loose (3:12)

22. Love Chaser (3:31)

23. The Final Countdown (reprise) (2:56)

--

Zapraszam na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 (powtórki w niedziele o 14)
http://rockserwis.fm - tu można mnie słuchać
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - a tu porozmawiać ze mną w trakcie audycji

Zapraszam też na współprowadzoną przeze mnie audycję Nie Dla Singli w każdą sobotę o 20

http://zak.lodz.pl - tu można nas słuchać
http://facebook.com/niedlasingli - a tu z nami porozmawiać w trakcie audycji